Bazen bazı şeyler acı verir…
Yaşamak ağır ve kirli bir duygu gibidir bazen… Yaşadığın yer, yaptığın iş, oturduğun koltuk, üzerinde yürüdüğün halılar vs…

Tuhaf ama gerçek! Hiç düşündün mü aynı gün içinde aynı cümleyi defalarca kurabiliyorsun…
“Günaydın, iyiyim sen? , güzel kravat, şık ayakkabılar …” ve birçok aynı cümle… Sahte bir tebessüm.
Yaşama giydirilmiş kalıplar. Ya da hayatın kıyafetleri bunlar… Sence hangisi dostum… Sence hangisi?

Düşündükçe bir yanım öfke ve sinirden kuduruyor. Diğer yarım ise “sikik hayatın evrensel bedeli” diyor… Tanrı düşünme eylemi için verdiği beynimi sulak bir yerde barındırmak istemiş. Fakat ben ve zihnim yüzme bilmiyor anladığım kadarıyla…

Çünkü çırpındıkça batıyorum… Battıkça çırpınıyorum. Kısır bir döngü.
Yalnızlık, hazmı zor bir yiyecek gibi… Hele birde reflü varsa içinde… Gırtlağına kadar yakıyorsa içini şansın yok dostum. İşte o an dibine kadar yalnızsın. Çünkü yalnızsın…
Belki gün ışıyana kadar, belki gün batana kadar… Ama yalnızsın…

Elime geçen birkaç fırsat, köşeden kaçırdığım gol gibi geliyor bana. Ve sonra her şeyin bir ilacı var diye soluğu soğuk şişelerdeki sıcaklıktan alıyorum… Biraz duman ve biraz alkol. Belki biraz seks…
Bu da benim intikam alma şeklim sanırım.

Bazı şeyler acı verir… Bütün söyleyeceklerim bu kadar!

R:E:C